Fotografia analogowa

Fotografia – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła.

Fotografia tradycyjna (nazywana też analogową, choć nie do końca poprawnie) - to taka, w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty, czy papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominującą jest fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta o światłoczułe halogenki srebra.

Aparat składa się z:

• obiektyw fotograficzny,
• migawka ze spustem,
• przysłona fotograficzna,
• pryzmat pentagonalny,
• wizjer,
• korpus światłoszczelny,
• lampa błyskowa,
• dalmierz.

Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.

Aberracja chromatyczna - cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła.

Materiały światłoczułe - w fotografii analogowej wykorzystuje się światłoczułe taśmy, klisze i matryce stworzone z udziałem specjalnych substancji, m.in. soli srebra.


Negatyw - naświetlona błona fotograficzna

Pozytyw - to odwrotność negatywu, czyli obraz prawidłowo odwzorowujący fotografowaną rzeczywistość, powstaje poprzez negację negatywu.